Stel dat je één moment uit je leven opnieuw mocht beleven? Dat je in dat moment kon stappen en weer kon voelen hoe het voelde, kon ruiken hoe het rook, kon horen hoe het klonk? Welk moment zou je kiezen?
Dat vroegen we ons af toen we het prachtige boek Films die nergens draaien lazen. In dat jeugdboek van Yorick Goldewijk (dikke tip en spoiler alert!) kunnen mensen een herinnering herbeleven en heel even iets of iemand terugvinden dat/die ze kwijt zijn geraakt. Het biedt de mensen in het boek vooral troost. Een manier om iets af te sluiten of dichtbij zich te houden.
Het stomme is: we kunnen momenten niet terughalen. En nog stommer: we kunnen ze ook niet meenemen. We kunnen ze hooguit heel bewust beleven en dan proberen te onthouden. Bij ons te dragen, zolang het lukt. En dat lukt beter als we ze vastleggen, zelfs als ze al voorbij zijn.
We hebben bij Poehee best een tijdje nagedacht over een product dat zou helpen om iets vast te leggen, op te schrijven of verwerken bij rouw of verlies. We wilden geen standaard boekje maken, met een vaste volgorde of troostende woorden, omdat we weten dat rouw grillig verloopt en de ene dag iets anders vraagt dan de andere.
Onze poging om daarop aan te sluiten, werd het Blijf bij me, blijf me bij-pakketje bij rouw.
Hierin is ruimte voor herinneringen. Momenten die je blijvend wilt schrijven. Maar ook voor rauw verdriet dat je op kunt krassen of kapot kunt scheuren. Een mapje vol herinneringen en emoties waar je in kunt duiken wanneer je wilt. En wat je dicht kunt klappen en kunt bewaren, als je wilt.